Je studeert of werkt full time, houdt van gezond en lekker eten maar ’s avonds als je thuiskomt en in je zetel ploft, heb je geen zin meer om te koken. Herkenbaar? Dan kan je aan tafel schuiven bij een gastvrouw of –heer van Cook or eat die je thuis uitnodigt en waar je de prijs van de ingrediënten betaalt. Dat is het concept dat Tom Wuyts (38) acht jaar geleden, ongeveer gelijktijdig met de ‘Komen Eten hipe’ bedacht. “Maar bij ons is het gezelliger en meer ongedwongen zonder punten,” lacht hij.

Ze zijn met z’n zeven vanavond. Zeven gezellige dertigers, veertigers en vijftigers die houden van een goed gesprek en lekker eten. Zeven mensen ook die mekaar voor Cook or eat nog niet kenden maar die ondertussen goede vrienden zijn geworden en waarvan er twee uit het gezelschap zelfs in maart in het huwelijksbootje stappen. “Maar Cook or eat is absoluut geen datingsite,” werpt de gelukkige Henri Van Wesemael (51) op. “Het is wel een leuke manier om via koken nieuwe mensen te leren kennen.” Dat beaamt Mieke De Langhe (54) die na haar echtscheiding besloot deel te nemen en etentjes te organiseren voor onbekenden: “Voor mij is koken als therapie. Ik word er rustig van. Ik doe niets liever dan als een echte Italiaanse Mamma gerechten maken voor grote groepen. Dan maak ik paella of een bouillabaisse. Ik hou van gezelligheid en veel volk om me heen. Toen ik alleen kwam te staan, viel mijn grote gezin uit elkaar en zocht ik een nieuwe manier om die leemte te vullen.”

Alles komt goed

Die warmte en hartelijkheid is duidelijk te voelen ten huize van Karin Popelier (49) vanavond. Iedereen heeft – als was het Oudjaar of Kerst –  meegewerkt aan het feestelijke menu dat wordt voorgeschoteld. Tom: “Ik hou van de sociale waarde van dit project. Ik ben zelf opgegroeid in een wijk in Geel waar de bomma’s op de bank zaten te keuvelen en er sociale controle was. Nu mis ik dat wanneer mensen mekaar op straat koud voorbijlopen. De etentjes van Cook or eat zijn altijd gastvrij en oprecht. De mensen die hieraan meewerken stellen vaak het plezier van een ander boven dat van zichzelf.” Dat herkent Karsten Stuer (41), die heerlijke aperitiefhapjes in elkaar toverde zoals een cranberry kaas dip, lolly’s in bladerdeeg en een crème brulee van Faux Gras de Gaia. “Ik bepaal soms een maand op voorhand het menu dat ik wil maken en kleef daar dan een prijs op. Maar eens het zover is, maak ik meer hapjes omdat ik daar zin in heb en dan schiet ik daar wel eens financieel bij in. Maar dat hoort er bij. De mensen die ik leerde kennen zijn zo vriendelijk en behulpzaam. Zo herinner ik me nog mijn allereerste etentje. De mensen kwamen binnen en praatten uitvoerig met elkaar. Ik dacht ‘O help, iedereen kent mekaar al en ik ken hier niemand’. Mieke heeft me toen gerustgesteld en gezegd: ‘Je moet niet zenuwachtig zijn, wij helpen u vanavond en ook met de afwas.’ Dat zal ik nooit vergeten. Toen wist ik: ‘dit komt goed’.” Mieke: “Je ontmoet altijd fijne mensen tijdens zo’n etentje. Ik heb het nog maar twee keer meegemaakt dat de mensen tegenvielen. Ze begonnen over parenclubs en dat vond ik niet gepast.”

Vijfde wiel

Dat het goed komt, daar zijn alle aanwezigen het vanavond over eens.

“Mij hiervoor inschrijven was mijn beste beslissing van de laatste jaren,” bekent gastvrouw Karin zonder schroom.

Acht jaar geleden werd ze weduwe en postte prompt een etentje op de website van Cook or eat. “Ik kook graag en ik wilde nieuwe mensen leren kennen. Mijn vrienden waren toen bijna allemaal koppels, wat niet erg is maar je bent toch vaak het vijfde wiel aan de wagen. Via deze weg heb ik echt goede vrienden gemaakt.”

Maar niet iedereen heeft zoveel lef om meteen een etentje bij te wonen laat staan er één te organiseren. Zo maakte Sabine Schoemans (38) zes jaar geleden via een collega een profiel aan op de website maar deed er tot vorig jaar niets mee: “Ik was het eigenlijk vergeten tot ik een mail kreeg van de organisatie. Daarin stond dat Karsten met Oudjaar een etentje organiseerde voor singles. Ik had toen de keuze tussen die avond doorbrengen met een vriendin en haar kinderen of bij Karsten met singles achter mijn hoek. Ik koos voor de avond bij Karsten en heb nu al een tiental etentjes achter de rug. Tot nu toe heb ik er zelf nog geen georganiseerd want ik heb daar momenteel geen plaats voor.”

Hij de drank, ik de keuken

Ook het organiseren van zo’n etentje vraagt veel werk. Karin: “Al krijg je veel hulp, de verantwoordelijkheid dat zo’n avond goed loopt, ligt bij jou als organisator. Toen mijn man nog leefde, verdeelden we het werk. Hij ontving de mensen en deed de drank en ik stond in de keuken. Dat mis ik wel op een avond zoals deze.

Ik hoop opnieuw iemand te leren kennen. Lukt dat via Cook or eat is dat meegenomen want dan deel je al dezelfde passie.

Maar die kans is klein want de meeste deelnemers zijn vrouwen.” Hoe zou dat komen? Mieke: “Mannen die op latere leeftijd single zijn, zijn dat omdat ze geen contacten durven leggen. Vrouwen blijken minder problemen te maken van een avond doorbrengen met onbekenden.”

Naast schuchterheid blijken er nog wat drempels te leven bij mensen om deel te nemen aan dit bourgondische concept. Tom: “Sommige mensen denken dat hun kooktalenten niet voldoen en anderen vrezen dat na een etentje hun hele huis zal worden leeggeroofd.”

Maar vanavond geen greintje timiditeit of paranoia te bespeuren. De aanwezigen hebben al tientallen culinaire avondjes achter de kiezen en dromen van meer. Mieke: “Henri, Karsten en ikzelf zijn aan de horecaopleiding van PIVA begonnen. Ooit zou ik wel een ‘Table d’hôte’ willen bij mij thuis waarbij mensen voor 25 euro kunnen komen eten wat de pot schaft. Het menu blijft een verrassing.” Ook Karsten die vroeger nog een opleiding hotelschool genoot, droomt stil van een eigen zaak. “Maar het nadeel is dat je dan moet koken wat jouw gasten willen en nu kan ik maken wat ik wil én ik zet me mee aan tafel.”

Elf op tien voor de moeite

Na de romige seldersoep van Mieke, serveert Karin het hoofdgerecht van ‘zalm met mierikswortelsaus en frisse puree’. Mieke complimenteert haar gastvrouw: “Smakelijk, Karin, dat ziet er heerlijk uit.” Hoeveel punten krijgt Karin? “Elf op tien,” antwoordt Karsten vastberaden en uitgelaten, “voor de moeite en om zoiets heerlijks op tafel laten verschijnen.” Iedereen lacht instemmend.

Henri vertelt sappig hoe hij Rita ten huwelijk vroeg terwijl hij hun smeuïge chocolademousses met framboos op tafel zet. Ze bloost er nog van als ze eraan terug denkt hoe hij haar charmant in de val lokte en de ring tevoorschijn toverde. Karsten: “In feite zijn geen twee avonden dezelfde. Soms heb je zo’n intieme gesprekken dat je er nadien nog eens over nadenkt. Een andere keer komen de buren aanbellen om te vragen of het wat stiller kan.”

Op dit ogenblik telt de organisatie 4000 leden maar de meest actieve kokers en eters wonen in het Antwerpse. Hoe dat zou komen? Tom: “Antwerpenaars zijn gemakkelijke mensen denk ik.” Het moet gezegd.

Verschenen op 27 januari 2015 in CittA.