“Wij kenden mekaar niet maar dankzij de Iftar (vastenverbreking) zitten we hier gezellig samen te praten”, zegt Abdullah over zijn tafelgenoten. Hij neemt samen met zijn broer deel aan de vastenverbreking op 23 augustus van de Federatie Marokkaanse Verenigingen (FMV).

Turkse en Marokkaanse broers
Om 20.30u fiets ik de poort van het Keerpunt binnen in Borgerhout. Het is gezellig druk op het pleintje voor de eetzaal. Mannen en vrouwen staan buiten in de zwoele avondlucht te kletsen. Ze hebben duidelijk geen haast om hun lege magen te vullen. Mijn collega en ik zoeken ons een plaatsje aan de volgedekte rijen tafels. Ik schat dat hier zo’n driehonderd man binnen kan. Even later is elke stoel bezet. Naast mij zitten twee Marokkaanse broers, Redouan en Nouredin en over mij twee Turkse broers, Abdullah en Atilla. Om 20.51u weerklinkt de Ezan. Deze oproep tot gebed kondigt meteen ook het verbreken van de vasten aan. Het is een zacht gezang dat op de achtergrond klinkt en ik moet moeite doen om er iets van te horen doorheen het gekeuvel van de gasten. Atilla, mijn overbuur, bedient Harirasoep uit een grote kom. “Typisch Marokkaans, legt hij uit, “maar deze sarma (gevuld en gerold druivenblad) en suböreỹi (bladerdeeg met feta) is Turks, zo heeft elke iftar in elke cultuur zijn typische gerechten.”

“Als de profeet een Antwerpenaar was geweest, begonnen we de iftar met een appel”

FMV mag dan wel een Federatie van Marokkaanse Verenigingen zijn, onder haar lidverenigingen vinden we twaalf verschillende nationaliteiten terug.
En die nationaliteiten vind je terug in de aangeboden Iftar. Atilla: “Enkel melk en dadels zijn religieus bepaald, want daarmee verbrak de profeet traditioneel de vasten. Als de profeet een Antwerpenaar was geweest, begonnen we de iftar waarschijnlijk met een appel in plaats van een dadel. Verder is het belangrijk dat je een gevarieerde maaltijd eet.”

Periode van menselijkheid

Wat later op de avond komen twee armoedeverenigingen zich voorstellen, Al Ikram en Jongeren voor Antwerpen. “Want de ramadan is een periode van menselijkheid,” licht Nouredin toe. “Mensen zijn liever, opener, vriendelijker en zullen elkaar niet bedriegen,” vult Abdullah aan. Dat wil niet zeggen dat dit de andere maanden van het jaar niet gebeurt. “Het is een andere spirit, het is intenser.  Ik ben gul. Heel het jaar door maar tijdens de ramadan voel ik me eens zo gul,” verduidelijkt hij. Nouredin vertelt dat tijdens de ramadan iedereen van zijn familie zonder fout thuis is om samen te eten, terwijl dat op andere momenten niet zo is. Nouredin: “Daarom is de iftar zoveel meer dan mensen gedenken die honger lijden. Het is een periode waarin je extra aandacht schenkt aan de mensen met wie je samenleeft, thuis maar ook in je buurt.”

Gepubliceerd op 23 augustus 2012. In opdracht van de dienst Sociale Netwerken, stad Antwerpen.