Samen op Straat

Een robuuste bolster met een zachte en loyale binnenkant, dat is Mohamed Azouagh, maar dat zeggen we niet luidop want als twintiger wil je toch nog altijd stoer en sterk zijn. Al sinds zijn 13e engageert hij zich als vrijwilliger. Eerst in jeugdhuizen en nu als voorzitter van de kerngroep bij Samen op Straat in Borgerhout. Zelfs zijn job als jongerencoach bij CAW Antwerpen heeft hij aan zijn vrijwilligerswerk te danken. “Vrijwilligerswerk heeft mij gemaakt tot wie ik ben.”

Het Terloplein was zijn habitat. Hoewel hij zich overal thuis voelt, blijft ‘de plein’ de plek waar hij is opgegroeid, waar hij al zijn vrienden leerde kennen. Na school ontving hij steevast een smsje met de vraag of hij mee voetbalde in het ‘stadion Terloplein’. Sneeuw of zon, dat maakte niet uit. Ze speelden in twee shiften. Die van de lagere school stonden van 16u tot 18u op het veld. Die van de middelbare school van 18u tot 20u. Tijdens zomeravonden stroomde het plein vol en bleven die van de eerste shift hangen om te supporteren voor de latere shift. “Het was een prachtige sfeer. De basis van voetbal leer je in een club maar de techniek leer je op het plein! Daar kan je je talent ontwikkelen.” Een paar jaar geleden werd het plein heraangelegd en kan er niet meer gevoetbald worden. Nadien sneuvelde een raam en werd een boomhut in brand gestoken. “Ik zou het zelf nooit doen en moedig het ook niet aan maar ik begrijp die reactie wel. Ze hebben iets afgepakt van de jongeren wat heel belangrijk voor hen was.”

Je kan doorgroeien

Het was ook in die periode dat Mohamed de professionelen van Samen op Straat leerde kennen. “Ik was toen in mijn puberteit, de periode waarin je experimenteert. Na de matchen maakten we wel eens te veel lawaai en zorgden voor overlast. Samen op Straat haalde ons van de straat. Hier werken we projecten uit die vanuit onszelf komen. We stellen onze eigen regels op waardoor we die ook sneller opvolgen. Bovendien kan je hier doorgroeien door verantwoordelijkheid op te nemen. Blijkbaar heb ik op de één of andere manier gezag en geef ik vertrouwen aan de vrijwilligers, daarom werd ik voorzitter. Ik leerde hier communiceren in groep, vergaderingen voorbereiden en leiden met aandacht en respect voor ieders mening. Dit project veranderde veel in mijn leven.”

Schoolmoe

Wat hij ook leerde, was dat school belangrijk was en dat je niet mocht opgeven. Dat hoorde hij thuis én van de professionals. Daarom hield hij vol. Want er was een ogenblik dat hij dreigde de school te verlaten. “Ik zat in het vierde jaar handel en had moeite met wetenschappelijke vakken. Daarom veranderde ik in het vijfde van richting waardoor ik dubbelde. Dat was niet leuk. Ik was ondertussen al meerderjarig en bijna schoolmoe. Dankzij alle steun die ik kreeg, heb ik toch volgehouden. Daardoor kan ik nu bij het CAW zelf jongeren begeleiden die dreigen uit te vallen op school. Ik volg nu bijkomend een opleiding maatschappelijk werk om nog meer te groeien in mijn werk.”

Moslimhaat

Als voorzitter van de kerngroep is Mohamed op de hoogte van de problemen waarmee de jongeren zitten. Als belangrijkste haalt hij racisme aan. “Ikzelf ondervind het elke dag. Onlangs moest ik voor mijn werk in een school zijn in de diamantwijk. Ik vroeg de politie naar de straatnaam want ik wist niet goed waar ik was. Waarop de agent mijn identiteitskaart vroeg. Toen ik richting de school wandelde, volgden ze mij met hun combi. Aan de school aangekomen, vroeg zijn collega me opnieuw naar mijn ID. Waarop ik hem vroeg of hij nu hetzelfde ging vragen als zijn collega. De agent intimideerde mij meteen met te zeggen dat ik mee mocht komen naar het bureau als ik vond dat ik een grote mond kon opzetten. En dat gebeurde vóór de aanslagen in Brussel. Sindsdien neemt de haat tov moslims enkel toe. Terwijl ik niet snap dat die aanslagen in naam van de islam worden verkocht. Elk geloof staat voor vrede. Mijn broertje liep een paar weken geleden met een paar vrienden van school naar huis toen een man hem op straat toeriep dat zij het waren geweest in Zaventem. Vreselijk. Als ik kon, zou ik meer investeren in de toekomst van jongeren zoals Samen op Straat doet. Als we positieve interesse wekken, dan zijn we toch goed bezig?”

Verschenen in april 2016 in ‘De vliegende reporter’ van Samenlevingsopbouw Vlaanderen vzw