Wolfram Ghesquière

 

Naam: Wolfram Ghesquière

Leeftijd: 27 jaar

Geboorteplaats: Oostende

Beroep: Muzikant, barman en organisator Leave Us At Dawn

Levensmotto: Bewaar je natuurlijkheid en blijf vriendelijk.Neem zo weinig mogelijk beslissingen, de beste ideeën 
ontstaan vanzelf.

Wat ik niet wil missen: Tijd. Ik geniet het meeste van 
dagen zonder verplichtingen, wanneer ik niemand iets 
verschuldigd ben en me compleet nutteloos kan voelen.

Ik ben wie ik ben, dankzij

1. ’t Speelscholeke

Ik kwam onlangs Anne Provoost tegen na een optreden. Ik vroeg me luidop af of ik wel goed bezig ben met wat ik doe waarop zij me herinnerde aan mijn jaren in ’t Speelscholeke in Deurne. Daar leerden we vooral onszelf zijn. Er was een open en vertrouwelijke sfeer. En leuke en minder leuke momenten werden in kleine groepjes besproken zodat je het gevoel kreeg dat er naar je geluisterd werd. Ik ben heel dankbaar dat ik daar mijn lagere school heb doorgebracht. Ik probeer die overtuigingen nog altijd in al m’n projecten te steken. Bijvoorbeeld door gewoon muziek te maken die ik mooi vind, los van alle trends of verwachtingen. Het publiek komt dan wel vanzelf. Ondertussen mag ik nu, net als toen, fouten maken. Dat bewonder ik ook zo aan Marc Verstappen van DE Studio. Het vertrouwen dat hij me geeft bij de organisatie van ‘Leave Us At Dawn’ zijn een hoeksteen in mijn persoonlijke ontwikkeling en zelfvertrouwen. Dat evenement bestaat omdat we samen geloven in een platform voor jong talent en niet omdat het geld opbrengt. Het zijn dat soort risico’s die ik mis in de culturele sector.

2. Jazzcafé De Muze

Ongetwijfeld het mooiste café van Antwerpen. Ik heb er op mijn negentiende jazz ontdekt als de eerste muziek die mij echt raakte. Er hangt een pure, eerlijke sfeer en de muren herbergen doorheen hun vijftig jarig bestaan tal van stoere verhalen. Hoeveel artiesten van mode tot ballet hebben hier hun nachten niet versleten? Ik werk er als barman en geniet wekelijks van de live concerten. Dat is uniek terwijl overal in de culturele sector de kraan wordt dichtgedraaid. Bovendien vind ik mensen bedienen erg ontnuchterend. Je neemt afstand van je ‘ik’ waar je heel erg mee bezig bent als je muziek maakt en staat ten dienste van anderen.

3. De Tao

Ik heb altijd de noodzaak gevoeld om iets groter boven mij te plaatsen. Iets dat alles in goede banen leidt, een kracht, een religie, een geloof of een filosofie. Het lied ‘Something More’ op de tweede cd van Winther, Downfall, gaat daarover. En over mijn twijfel of die grotere kracht er is net omdat ik dat zo graag wil. Onlangs kreeg ik van theaterregisseur Peter De Graef een klein, stokoud boekje in handen, ‘Tao Te Ching’. Die mooie natuurfilosofie of levenskunst over het niets-doen en het vertrouwen hebben in een innerlijk kompas maakt me rustig. Het is die natuurlijkheid die ik ook zo bewonder bij De Graef of choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui. Beiden willen niet choqueren of onbegrijpelijke, artistieke dingen verkondigen. Maar ze bewaren bij elk project een natuurlijke balans, een eenvoudige schoonheid. Die manier van werken, probeer ik ook na te streven.

4. Fietsen

Sinds mijn negentiende ben ik verschillende keren alleen door Europa getrokken, gewapend met fiets en tent. Mijn langste trip was er één van drie maanden. In eenzaamheid fietste ik van hier naar Italië, over Griekenland en Turkije om ongepland te eindigen in Roemenië. Je komt jezelf tegen tijdens zo’n rit, wat niet gebeurt als je voortdurend onder mensen bent. Je leert omgaan met tegenslag. Een innerlijk proces dat me inspireerde voor mijn tweede cd Downfall. Trekken met de fiets is ook eenvoudig. Je moet je enkel bezighouden met eten en een slaapplaats vinden. En als je terugkomt, waardeer je je vrienden en familie eens zoveel.

5. Mijn lief

We kennen elkaar ondertussen zes jaar. Met vallen en opstaan zijn we naar elkaar toegegroeid. Na elke break-up vonden we elkaar uiteindelijk weer terug. Nu zijn we wat bedaard, een dagje ouder. Dat vind ik heerlijk. Daar waar onze verschillen ons vroeger vaak uit elkaar dreven, waardoor we elkaar telkens opnieuw moesten leren vertrouwen, trekken we elkaar nu voort.  We halen het beste in mekaar naar boven. Zij is kritisch voor mij maar met heel veel liefde. En dat waardeer ik elke dag.

Verschenen op 14 mei 2014 in CittA.