“Mevrouw Baert of Madame Stunt,” zegt ze als ik haar naam vraag. “En waarom STUNT?” wil ik weten. “Omdat ik hier elke keer opnieuw een stunt wou uithalen, met een interessant lot schoenen of textiel te kopen. Ik had eens 1000 paar schoenen van maat 37 gekocht. En ik ben ze allemaal kwijt geraakt. Het is hier al vanalles geweest. De Kloosterstraat zou gesnoept hebben van mijn badkamers in bois de rose of olijfgroen.”

STUNT. Een klein winkeltje op de Turnhoutsebaan in ‘BOHO, een wijk in opmars met veel jonge gezinnen en ondernemers’, zegt een uitgave van stad Antwerpen. Het SOHO van Antwerpen. En bovendien ook de naam van de winkeliersvereniging BOHO 2140 met haar verklarende slogan, ‘waar winkelen werelds is’.

Vandaag vind je er vooral naaigerief. En niet zomaar wat. De hele winkel ligt vol rollen stof, knopen in alle kleuren en vormen,biezekes, draad, kant, voering. Een wirwar van opgestapeld naaiplezier. En Madame Stunt weet alles ongeveer nog liggen. Baert: “Ik kan het allemaal niet bijhouden. Eén schuif met ritsen opruimen duurt drie uur. En ik heb er zoveel. Er is altijd wel iets belangrijkers te doen en ik wil geen personeel. Ik zou de reacties van de mensen die hier binnenkomen eens moeten opnemen. Dat gaat van ‘dat is hier de schoonste winkel van Antwerpen’ – mijn moeder moest het horen, die durft haar vriendinnen niet te vertellen dat dit mijn winkel is owv de chaos – tot ‘dit moet ik mijn vriend Jan Hoet vertellen, dit is kunst!’

Als je rond de middag komt, heb je kans dat Mevrouw Baert eventjes 20 minuutjes weg is. Dat zie je op het kartonnetje dat door de gleuf in de deur steekt. Ook haar telefoonnummer schrijft ze op karton en kleeft met een stukje plakband tegen de voordeur. ‘Voor dringende zaken’ “Ik weet dat deze winkel niet van deze tijd is,” zegt ze bijna verontschuldigend. “Toen ik hier 29 jaar geleden begon met lingerie en wol dacht ik niet dat ik het zo lang zou volhouden.”

Ondertussen kocht ze verschillende stocks op van winkels en is ze een gevestigde waarde op de Turnhoutsebaan. Het succes van naaigerief ontdekte ze eerder toevallig. Een man verkocht haar een grote kartonnen doos vol naaiprulletjes. In twee dagen was alles verkocht.

Naaister Linda D’Joos is blij dat ze hier haar naaihart sneller kan laten slaan: “Hier vind je tenminste je materiaal nog. Het is jammer dat er voor creatieve mensen zo weinig aanbod is in deze stad. De kledij tegenwoordig is allemaal hetzelfde. Het is gemakkelijker om kleren uit China te kopen dan hier duurzame kleren te maken.”

Baert: “Ik heb zelf twee linkse handen maar ik weet wel hoe het allemaal moet. Wij gingen vroeger naar de naaister. Je ging met je moeder stoffen kopen en daarmee ging je naar de naaister. Die zei dan: ‘Nee, manneke ge hebt hier een crepe georgette gekocht en daar kan je dat model niet mee maken.’ Ik kan het zelf niet maken maar ik kan het wel uitleggen.”

En dat is nu net de charme van STUNT.

Verschenen op dagjeantwerpen.be