Deze week organiseert het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk de Week van de Vrijwilliger. Nog tot 8 maart wil ze de 900 000 vrijwilligers die zich over heel Vlaanderen belangeloos en voor niets inzetten bedanken en in de bloemetjes zetten. Wij gingen op bezoek bij Veronique Van De Loo (46), een opmerkelijke vrijwilliger uit Mol die zich wekelijks inzet voor het E-team van Turnhout.

Veronique verwelkomt me in haar woonkamer. “Nog eventjes een mail afwerken en dan ben ik er helemaal klaar voor,” verontschuldigt deze drukbezette dame zich wanneer ik me aan de vol gedekte tafel zet. Dadels, koekjes, koffie en melk staan overvloedig uitgestald. “Doe maar alsof je thuis bent. Dat begrijpen de mensen die hier komen snel. Iedereen komt graag terug,” lacht ze. Hoewel de zonnestralen buiten hun best doen om de Molse straten en huizen te verwarmen, blijft het kil in deze gezellige ruimte. “Je moest eens weten wat ik hier allemaal gedaan heb om de koude buiten te houden. Was je hier een paar jaar geleden gekomen, had je niet eens je jas kunnen uitdoen.”

Energieproblemen

En zo rolde ze in februari 2014 in het project Energie en Armoede van Samenlevingsopbouw. “Emmy Verbraeken (van de energiecel van het OCMW, nvdr) vroeg me of ik niet eens mee wilde naar een vergadering. Ik had al zoveel energieproblemen gehad dat ze dacht dat ik daar wel iets over te zeggen had. De eerste keer ging ze met me mee en het klikte meteen met de andere mensen van het project.”

Wetten creëren

Veronique kreeg in 2013 het nieuws dat ze voorgoed werd vrijgesteld van de arbeidsmarkt omwille van haar rugproblemen. “Ik zou liever gaan werken maar met mijn rug is dat onmogelijk. Ik heb goede en slechte dagen. Op de slechte kan ik soms niet bewegen van de pijn. Dankzij mijn vrijwilligerswerk heb ik de keuze of ik naar de vergaderingen ga of niet. Maar als ik kan, ga ik want ik vind het plezant en boeiend om te doen. Ik kan meewerken aan het creëren van nieuwe wetten om mensen in armoede te ondersteunen of te beschermen. Als ik zo kan voorkomen dat anderen hetzelfde moeten meemaken als ik, dan maakt mij dat gelukkig. Daarnaast kan ik zelf hulp vragen als ik ergens mee zit.”

Maar dankzij mijn vrijwilligerswerk heb ik nu ook terug het zelfvertrouwen om ervoor te gaan

Open gebloeid

Bovendien vindt Veronique dat ze dankzij dit project veel geleerd heeft. “Door het vele vergaderen en te zien hoe je een agenda of een verslag opmaakt, kan ik die kennis voor andere projecten gebruiken. Zo help ik nu een jongen die een film wil maken. Samen stellen we een planning op. Ik ondersteun hem om zijn plannen concreet te maken. Organiseren en het opnemen voor mensen die het minder hebben, heeft er bij mij altijd ingezeten. Maar dankzij mijn vrijwilligerswerk heb ik nu ook terug het zelfvertrouwen om ervoor te gaan. Mijn dochter zei onlangs dat ik helemaal was open gebloeid. Dat vind ik ook. Ik ben een alleenstaande moeder van vier kinderen waarvan er twee op kot zitten in Antwerpen. Het is soms moeilijk om er financieel aan uit te geraken en dat zag je ook aan mij. Ik liet me helemaal gaan. Mijn uiterlijk deed er niet meer toe. Ik dacht: ‘Als ze me zo niet willen zien, moeten ze hun ogen maar dichtdoen’. Maar nu neem ik terug de tijd om mij te verzorgen. Om er goed uit te zien. Dat heb ik zeker te danken aan Jan en Mieke (opbouwwerkers, nvdr) wiens dankbaarheid enorm veel deugd doet. Zij vinden vrijwilligers belangrijk omdat ze vanuit hun eigen beleving kunnen vertellen. Anderzijds doet het mij deugd dat mensen in een belangrijke positie, zoals een kabinetsmedewerker, luisteren naar wat ik te zeggen heb.”

Verschenen in maart 2015 in ‘De vliegende reporter’ van Samenlevingsopbouw Vlaanderen vzw