De grote vakantie is voorbij. De schoolpoorten zijn weer opengegaan om horden studenten en kinderen te ontvangen om hen iets bij te leren. Ook Anne-Isabelle Cornet (36) staat opnieuw voor de derde kleuterklas in Vrije Basisschool OLV De Ham. Maar sinds ze deelnam aan ‘Schoolstart’ van Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie vzw doet ze dit met meer geduld en een open blik.

Het blijkt niet voor iedereen vanzelfsprekend om zijn kind in te schrijven voor een school, zeker niet voor een kleuterschool, daar waar kinderen niet leerplichtig zijn. Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie vzw begon daarom in 2014 met ‘Schoolstart’, een project dat een brugfiguur wil zijn tussen ouders en scholen om schoolse vertraging te voorkomen.

Verstoken van informatie

Schoolstart werkt in Arsenaal en Ghandi, twee Mechelse wijken waar meer dan 30% van de kinderen van de lagere school een leerachterstand oploopt. Deze cijfers komen uit een onderzoek van Samenlevingsopbouw zelf, uitgevoerd in 2012. Volgens datzelfde onderzoek spreekt respectievelijk 44% en 32% van de kinderen uit die wijken thuis geen Nederlands en hebben meer dan 50% van de moeders geen diploma. “Deze kwetsbare gezinnen kunnen met verschillende problemen te maken hebben. Als ouders de correspondentie van de school niet kunnen lezen of financiële problemen hebben, is het mogelijk dat kinderen een verantwoordelijkheid krijgen die ze niet kunnen dragen. Daardoor kunnen ze faalangst krijgen of overdreven controle willen houden over kleine dingen. Sommige kinderen die wij ontmoetten waren nooit naar de kribbe geweest en de ouders hadden geen idee hoe het er in een kleuterklas aan toegaat. Sommige ouders missen bepaalde informatie omwille van hun situatie. Met Schoolstart wilden we die kloof kleiner maken,” vertelt Anne-Isabelle die als student van de lerarenopleiding van Thomas More gedurende een paar maanden meewerkte aan de opstart van het project.

Ik vind dat leerkrachten te weinig in contact komen met diversiteit tijdens hun opleiding waardoor miscommunicatie en onbegrip ontstaat

Frustratie

Anne-Isabelle: “Eigenlijk tekenen studenten gemakkelijk in op dit aanbod van Samenlevingsopbouw omdat je er geen examen van moet afleggen. Maar deze ervaring was best confronterend voor mij. De idealist in mij dacht dat ik deze klus wel in een jaar zou klaarspelen. De slow motion waarin buurtwerk wordt opgebouwd, had ik niet verwacht. Onderwijs van kinderen blijft een gevoelig onderwerp waarbij je vertrouwen moet opbouwen met de ouders. Eigenlijk reis je als leerkracht maar een beperkte tijd mee op de loyale band die bestaat tussen een ouder en een kind. We hadden onze aanpak goed gestructureerd en het was helemaal helder hoe we ervoor zouden zorgen dat meer kinderen uit die wijken in scholen werden ingeschreven. Maar algauw bleek dat er drempels waren voor ouders om tot bij ons te komen. Het frustreerde me dat ik aanvankelijk niet aanvoelde wat hiervan de oorzaak was. Wat eerst onwil leek, bleek om onzekerheid en taalbarrières te gaan. Toen ik mijn deelname afrondde, leek ons opzet dan ook mislukt. Maar ik heb eruit geleerd om niet meer van vanzelfsprekendheden uit te gaan. Het is niet omdat een kind een volle brooddoos heeft dat de ouders geen problemen kunnen hebben. Ik zal nu ook openstaan voor een gesprek met ouders dat niet noodzakelijk over school gaat. Ik vind dat leerkrachten te weinig in contact komen met diversiteit tijdens hun opleiding waardoor miscommunicatie en onbegrip ontstaat. Dit project opende mijn blik en gaf me geduld. Toen ik zelf kinderen kreeg, besefte ik dat ik de onbevangenheid was kwijtgeraakt waarmee een kind elke dag nieuwe dingen ontdekt. Het is zo fijn om een kind te zien beseffen wanneer het iets nieuws begrijpt of voelt dat het zelf begrepen wordt. Ik probeer elke dag uit te zoeken hoe ik kinderen kan begrijpen. En dat vraagt veel geduld.”

Verschenen in september 2016 in ‘De Vliegende reporter’ van Samenlevingsopbouw Vlaanderen vzw