Je bent er misschien al eens voorbijgelopen, door de etalage naar binnen gegluurd, de handgeschreven, limoengroene naam op het raam gelezen en gegrinnikt: “hihi, Madame Tirette?” Het fleurige winkel-naaiatelier van Mathilde Boussauw (26) in de Kerkstraat kan je niet zomaar voorbijlopen. Het felle rood en paars van raam en voordeur en vooral de grote ijzeren ritssluiting aan de deur veroorzaken vele nieuwsgierige blikken.

Openingsfeestje met verrassing voor kleintjes

Die nieuwsgierigheid kan je nu zondag ruilen voor kennis en advies want theaterkostuumontwerpsters Mathilde en haar collega Hanne Vandersteen (23) nodigen je uit voor een openingsfeestje. Mathilde: “we verkopen zo’n zestigtal onafgewerkte modellen en probeersels aan één, twee of drie euro en de kinderen krijgen een verrassing.”

Want kinderen blijven haar lievelingsklanten. “Ik startte twee jaar geleden met mijn atelier voor jongeren in de Borgerhoutsestraat dankzij de subsidies van Proef! van stad Antwerpen. Daar houd ik nog altijd mijn machines aan over. Maar ook de jonge klanten blijven komen.” Hanne: “We bereiken een grote groep meisjes van 9 à 10 jaar die niet vinden dat naaien iets voor mama of oma is.” “Ik was ook zo oud toen ik leerde naaien van mijn moeder. Maar nu weten mama’s zelf niet meer hoe het moet en sturen ze hun kinderen naar hier. Nadien schrijven zij dan hun mama in voor een les,” lacht Mathilde.

Ongeduldige grieten

Madame Tirette, die huist in de voormalige woning van Mathilde, wil vooral een schooltje zijn voor ‘ongeduldige grieten’ van 9 tot 99 jaar met een verlangen naar snel resultaat. Mathilde: “Er moest een alternatief komen voor het gesubsidieerd onderwijs. Hier gaan we niet zozeer in de diepte maar op de moment die voor jou past, maak je een kledingstuk dat als gegoten zit én in de stof die jij leuk vindt.” Het flexibele karakter, de ongedwongen sfeer en de eenvoud van de modellen willen meer mensen laten inzien dat je helemaal geen geduld moet hebben om te kunnen naaien.

Bovendien zijn de workshops, de lessen of het vrije atelier niet enkel bedoeld voor het vrouwelijk geslacht zoals de website zou doen vermoeden. Hanne: “kleermaker was hier vroeger een mannenberoep.” Mathilde: “Maar nu zie je dat enkel nog bij Marokkaanse of Turkse mannen. Zo had ik eens een retoucheur in mijn les, maar toen hij zag dat er enkel vrouwelijke studenten waren, haakte hij af.”

Stoere gsmzakjes

Hanne: “Jongens vinden de machines heel cool en maken graag stoere dingen.” Mathilde: “ik herinner me dat Hanne aan een groepje jongens toonde hoe je moest stikken. Ze had een lapje dubbelgevouwen en een hoekje gestikt. Hanne zei: “als je dit omdraait, heb je eigenlijk al een gsmzakje” waarop een jongen met luide stem zijn vriendjes er bij riep: “heb je dat gezien?!” Vijf minuten later stonden ze allemaal gsmzakjes te maken.”

Hokus pokus

Hanne: “Wij willen vooral dat je na vijf lessen bij ons weet wat naadwaarde is of steeklengte.” Mathilde: “wat is een zoom, een naad of het verschil tussen een naald en een speld.” Hanne: “als je hier een paar lessen volgt, ken je de basisbegrippen en is zo’n naaiboek plots geen hokus pokus meer. Na vijf of tien lessen krijgen we meestal de vraag ‘en welk naaimachine raad je aan?’ en dan zijn ze weg. En dat is ook de bedoeling, dat je op de duur zelfstandig aan de slag kan.”

Geen tijd is geen excuus

Als ik tenslotte luidop bedenk dat ik helemaal geen tijd heb om te naaien, mijn laatste project indachtig van 150 zakjes ter ere van de geboorte van mijn dochter, zegt Hanne: “dan kom je één keer per week.” “Of per maand”, vult Mathilde aan, “en in plaats van iets te gaan drinken met vriendinnen, kom je naar hier en je drinkt hier thee of koffie. Of je brengt zelf drinken mee.”

Geen ontsnappen aan dus. Allen daarheen. Of toch zeker om te beginnen nu zondag want voor de lessen of vrij atelier moet je inschrijven.

Verschenen op 1 november 2013 op dagjeantwerpen.be